นายยีสสุดหล่อกับหวานใจสุดเลิฟ ( yaoi )

เนื้อเรื่อง

   "รอนานรึยังไฟล์" ชายผมน้ำตาล (ที่เจ้าตัวไปย้อมมา) วิ่งมาอย่างหืดหอบ ถามเด็กหนุ่มผมดำคนหนึ่ง

  "อืม ไม่นานหรอกยีส กลับบ้านกันเถอะ" ไฟล์พูดก่อนจะเดินนำหน้าตรงกลับบ้านทันที
 
  แกรก

  ประตูห้องเปิดออกมาเผยให้เห็นห้องกว้าง ข้างในนั้นมีห้องรับแขกและห้องนอน 2 ห้อง ห้องน้ำ 1 ห้อง ซึ่งแต่ละห้องนั้นถูกประดับด้วยรูปวิวต่างๆ ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

  "ว้าว ห้องนายใหญ่จังเลย รูปก็สวยด้วยนายไปซื้อมาจากไหนอะ วิวแบบนี้ไม่เคยเห็นมาก่อน" ยีสถามเพื่อนอย่างร่าเริง เนื่องจากตนไม่เคยมาบ้านเพื่อนเลยสักครั้งเลย

  "เปล่าไม่ได้ซื้อ ฉันวาดเองนะ ตอนที่ไปเที่ยวมา" ไฟล์บอกก่อนตัดบทเมื่อเห็นว่าร่างสูงจะถามต่อ "ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ"

  หลังที่เจ้าของบ้านอาบน้ำเสร็จ ก็ออกมาในชุดนอนลายหมีพูลกับผมที่ไม่ได้เซททรงเนื่องจากสระผม ทำให้ดูยุ่งเหยิงนั้นเข้ากันได้เป็นอย่างดี

  "รอนานเปล่ายีส ฮ้าว!" บอกพลางฮ้าวไปด้วยช่างเป็นภาพที่น่ารักสำหรับยีสจริงๆ

  "ไม่หรอก มาทำรายงานกันดีกว่า"

  "อืม"

  "นายใส่แว่นด้วยหรอไฟล์"

  "อือ สายตาสั้นนะใส่คอนแทคเลนส์เวลาอยู่โรงเรียน แต่เดี๋ยวนี้จะไม่ใส่แล้วนะ" 

  "ทำไมอะ" ยีสถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

  "เปลืองตัง" คำตอบที่ สั้น ง่าย ได้ใจความนั้นทำให้คนถามหน้าเจื่อนลงทันทีก่อนที่จะหันไปทำงานต่อ เวลาผ่านไป

  "เย้!! ในที่สุดก็เสร็จสักที" ยีสร้องดีใจออกมา ร่างบางยิ้มเหยียดนิดๆ _ จากนี้นายคงไม่มายุ่งกับฉันอีกแล้วใช่มั้ยยีส ถ้าตอนนั้นฉันไม่เห็นแก่ตัวน่าจะให้นายคู่กับปิ่นดีกว่าไม่น่าแยกคนที่เขารักออกจากกันเลย ฉันคงไม่ยุ่งกันนายอีกแล้วละมั่ง เลยอยากเก็บภาพตอนที่นายน่ารักไว้ซะหน่อย

  "อืม" เงยไปดูหน้าปัดนาฬิกาบ่งบอกเวลาตี 1 กว่า "ถ้าไม่รังเกียจนายจะนอนที่นี้ก็ได้นะ นี้ก็ดึกแล้วด้วย" เมื่อเห็นร่างสูงพยักหน้าจึงเสริมต่อ "โทรไปบอกพ่อแม่นายหน่อยก็ดีนะ เดี๋ยวท่านจะเป็นห่วงเอา"

  "พ่อกับแม่ไม่อยู่นะเป็นหมอเลยต้องอยู่ที่โรงพยาบาลไม่เป็นไรหรอกเขาไว้ใจฉันนะ"

  "งั้นนายนอนห้องทางขวามือละกันฉันจะนอนอีกห้องเอง" ชี้ไปทางประตูทางขวามือหน้าห้องเขียนไว้ว่า 'ไฟล์' "ผ้าเช็ดตัวก็หยิบเอาในตู้เลยละกันจะใช้อะไรก็ไปหยิบเอาเดี๋ยวเอาชุดนอนไปให้ "อือ ใจนะ"

  ยีสจึงเดินไปเอาผ้าขนหนูในห้องนอนของไฟล์ เมื่อเดินออกมาก็พบว่าร่างเล็กนั้นนั่งรอตนอยู่จึงหันไปขอโทษ อีกฝ่ายส่ายหน้าพลางว่าไม่เป็นไรแล้วยื่นชุดนอนให้ ก่อนเดินเข้าไปนอนอีกห้องหนึ่ง

  _อืม ใส่พอดีเลยแหะ ไฟล์ตัวก็เตี้ยไม่น่าจะใส่ได้แล้วชุดใครละเนี่ย เอาวะช่างมันเถอะ นอนดีกว่า

  ยามเช้าเวลาตี 5

  "อืม ตีห้าแล้วหรอกรึไปทำงานแล้วค่อยมาปลุกยีสก็ได้" ไฟล์ตื่นขึ้นมาในห้องที่เต็มไปด้วยตู้หนังสือมากมาย สรุปห้องที่ไฟล์นอนเมื่อคืนคือห้องหนังสือนั้นเอง ก่อนที่จะพาร่างของตนเองไปอาบน้ำแปรงฟัน แล้วไปทำงาน

  "ส่งหนังสือพิมพ์คร้าบ" เด็กหนุ่มตระโกนก่อนจะหย่อนหนังสือพิมพ์ลงในช่องไปรษณีย์ ใช้แล้วงานที่ไฟล์ทำก็คือเด็กส่งหนังสือพิมพ์นั้นเอง เนื่องจากพ่อแม่ของเขานั้นเสียไปตอนอยู่ ม.ต้น ถึงจะมีมรดกเหลืออยู่แต่เขาไม่อยากจะใช้มันเอาไว้ใช้เวลาฉุกเฉินเท่านั้น จึงมาทำงานพิเศษหารายได้เลี้ยงตน แล้วทำไมเขาถึงพักหอพักที่หรูขนาดนั้นละก็ มันเป็นห้องที่พ่อกับแม่ซื้อไว้ก่อนตายเขาก็เลยย้ายมาอยู่แทนซึ่งตอนนั้นกำลังหาที่เรียนแล้วมันใกล้โรงเรียนดีเลยย้ายมาอยู่

  หลังจากส่งหนังสือพิมพ์เสร็จเขาก็ไปอาบน้ำอีกรอบหนึ่ง แล้วหันไปดูนาฬิกาพบว่ามัน 6 โมงครึ่งแล้วจึงเคาะห้องไปปลุกยีส แต่เคาะเท่าไรก็ไม่มีเสียงขานรับจึงเดินเข้าไปพบว่ายังหลับอยู่ _ ตอนหลับเนี่ยน่ารักดีแฮะ

  "ตื่นได้แล้วยีส" เวลาผ่านไป 5 นาทียีสก็ไม่มีที่ท่าว่าจะตื่นแต่อย่างไร เขาจึงตัดสินใจใช้มาตรการเด็ดโดยการ ถีบตกเตียงทำให้คนที่ไม่ยอมตื่นนั้นกลิ้งโค่โร่อยู่กับพื้นในภาพที่ชวนฮาเด็กหนุ่มจึงปล่อยก๊ากออกมาอย่างไม่อายใคร (ก็มันมีกันแค่ 2 คนเอง)

  "เออ ตื่นแล้ว ปลุกดีๆก็ไดนิไม่เห็นต้องใช้วิธีนี้ก็ได้นิ แล้วนายตื่นนานแล้วหรอ" ยีสบ่นก่อนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าไฟล์ใส่ชุดนักเรียนแล้ว "อืม นานแล้วนายไปอาบน้ำไป ไม่น่าชวนมานอนเลยเปลืองค่าน้ำค่าไฟ ไปอาบน้ำได้แล้วยีสถ้านายไม่อยากสาย" ไฟล์ดักคออีกฝ่ายเมื่อรู้ว่าคนที่ตนเองพึ่งปลุกได้นั้นจะกลับไปนอนต่ออีก

  เวลา 7.15 น. เป็นเวลาที่ทั้ง 2 คนนั้นมาโรงเรียนถึงแล้ว นักเรียนทั้งหลายต่างแปลกใจเมื่อเห็นไฟล์กับยีส แต่ที่แปลกไปกว่านั้น คือ ไฟล์ เพราะว่าวันนี้เขาใส่แว่นมานั้นเอง _ ตูเป็นตัวประหลาดรึไงฟ้า

   มองกันอยู่ได้เดี๋ยวส่งไปยมโลกซะเลย เบื่อจริงเว้ย และเสียงวิพากษ์วิจารณ์มากมายประมาณว่า พี่ไฟล์สายตาสั้นหรอเนี่ย อุ้ย!!ตายพี่ไฟล์ขาตอนที่พี่ใส่แว่นเนี่ยน่ารักมากมายเลยนะคะ พี่ไฟล์ขาช่วยถ่ายรูปด้วยได้มั้ยคะ และอีกมากมาย เล่นเอาไฟล์เซงไปเลย

  ห้องเรียน ปี 2 ห้อง A

  "อาวไฟล์ ทำไมใส่แว่นมาละ" เพื่อนของเขาทัก คนนี้ชื่อ คีท เป็นเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกับไฟล์มากที่เดียวถือว่าเป็นเพื่อนกินเพื่อนตาย รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาล อยู่โรงเรียนก็อยู่โรงเรียนเดียวกันมาตลอด

  "ขี้เกียจใส่คอนแทค เบื่อและที่สำคัญ..."หันสายหันขวาเมื่อเห็นว่าไม่มีเพื่อนนั่งอยู่แถวนี้เขาจึงหันไปกระซิบกับเพื่อนเลิฟต่อ "มันแพงนะสิ" พูดเสร็จทั้งคู่ก็พ่นหัวเราะอย่างไม่อายฟ้าอายดิน แต่เพื่อนๆก็ไม่ได้สนใจแต่อย่างใดเพราะมันเป็นเรื่องประจำของ 2 คนนี้ชินแล้ว แต่ทั้งคู่คงไม่รู้ว่ามีสายตนคู่หนึ่งจ้องมาอย่างหงุดหงิดอยู่

  _ ทำไมไฟล์ต้องไปหัวเราะกะไอ้หน้าหล่อนั้นด้วยอะ หงุดหงิดเว้ย!!!!

  ครืด

  "ธานินทร์ ตามครูที่ห้องพักอาจารย์ด้วยส่วนนักเรียนใยห้องอยู่เงียบๆกันด้วยถ้าครูรู้ว่าเสียงดังกันละก็โดนทั้งห้อง" อาจารย์สาวเดินเข้ามาในห้องก่อนที่จะพูดในสิ่งที่นักเรียนต้องทำตามก่อนเดินจากไป ไฟล์ที่ถูกเรียกก็ต้องเดินตามครูไปโดยปริยาย ทิ้งไว้ให้ 2 คนข้างหลังต้องใจหายกับการถูกเรียกไปครั้งนี้ของไฟล์

  ห้องพักอาจารย์

  "นั่งก่อนสิจ๊ะไฟล์" ครูสาวยิ้มอย่างที่ไม่เคยยิ้มให้คนไหน

  "ครับครู"

  "เอาละที่ครูเรียกเธอมาในวันนี้คือ ทำไมเธอไม่บอกครูเรื่องที่พ่อกับแม่เธอเสียจ๊ะไฟล์" ครูสาวเอ่ยถามไฟล์ เมื่อได้ยินคำถามใบหน้าของเด็กหนุ่มนั้นก็บึ้งขึ้นทันที

  "ผมไม่จำเป็นต้องบอกอาจารย์ เรื่องของคนในครอบครัวคนหนีไปอยู่เมืองนอกคนเดียวนะอย่ายุ่ง" พูดเสร็จก็รีบเดินออกจากห้องไปเลย

  "พี่ขอโทษไฟล์..." บอกไปตอนนี้ก็เปล่าประโยชน์เพราะเจ้าตัวไม่อยู่แล้วคงได้แต่ระบายให้สายลมฟังเรื่อยไป

  "โธ่เว้ย"

  คำสบถที่ออกมาจากปากเด็กหนุ่มที่มาล้างหน้าระบายอารมณ์อยู่ไหนห้องน้ำที่ตอนนี้ไม่มีนักเรียนเลยสักคนอาจเป็นเพราะคงเข้าเรียนมากกว่า

  เพล้ง

  กระจกแตกเลือดไหลออกมาจากกำปั้นไม่ขาดสาย ขนาดที่ใบหน้าไม่แสดงอารมณ์อะไร แต่จิตใจนั้นเหล้าใครจะรู้ว่าคิดอะไรอยู่ มือดูนาฬิกาพบว่าหมดชั่วโมงนี้แล้วจึงเดินกลับไปที่ห้องพยาบาลพร้อมทำแผลให้ตนเองเนื่องจากอาจารย์ที่ห้องพยาบาลไม่อยู่ ถึงอยู่เขาก็ทำเองอยู่ดีไม่อยากให้อาจารย์ซักไซ้มาก

  หากใครไปห้องน้ำชายในตอนนี้อาจตกใจเพราะว่ามีกองเลือดหยดอยู่เป็นหย่อมๆ แต่หลายจุดและปริมาณ รวมทั้งกระจกที่แตกเป็นเสี่ยงๆอีก พูดได้คำเดียวว่าสยอง

  ครืด

  ไฟล์เปิดประตูเข้ามาเพื่อนๆเมื่อเห็นว่าเป็นใครจึงรีบรุดขึ้นมาถามไถ่ว่าอาจารย์สาวเรียกไปทำไม เหลือก็แต่คีทเท่านั้นที่ไม่กล้าไปถามเนื่องจากรู้นิสัยเพื่อนตนเองดีเรื่องอะไรที่จะบอกก็บอกเองไม่จำเป็นต้องถามส่วนเรื่องที่ไปถามเซ้าซี้ในเมื่อบอกคำเดียวว่าไม่ก็จะไม่ปริปากบอกเรื่องนั้นสักคำเดียวเลย แถมหน้าในตอนนี้โครตน่ากลัว คนอื่นไม่เห็นแต่เมื่อกี้เขาเห็นและรู้สึกได้ตอนเปิดประตูเข้ามา

  ใบหน้า...ราบเรียบ

  สายตา...เย็นเหมือนอยู่ดาวพลูโต

  ความรู้สึก...รังสีอำมหิตแผ่เต็มที่พร้อมสังหารคนเต็มที่

  สรุปตอนนี้อย่าไปยุ่งกะมันเดี๋ยวอาละวาดอีก แต่ไอ้พวกนี้ดันไปแหยมอีก เฮ้อ!! ชะตากรรมของคน

  "ไฟล์ครูสุดอึ๋มเรียกไปทำไมอะ" เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งถาม
  
  "ช่ายๆๆ" เสียงเสริมจากนักเรียนห้องเดียวกัน

  "อยากรู้มาก จะไปคุยกันที่สวรรค์หรือนรกดีละ" เด็กหนุ่มพูดเสียงเย็น เมื่อเห็นเพื่อนๆยังไม่หลบทางให้ จึงคิดว่าอยากลองดี ความจริงเพื่อนไม่ได้ลองดีหรอกแต่ตกใจมากกว่า และยิ่งตกใจมากเมื่อไฟล์ถีบโต๊ะล้มระเนระนาดแล้วเดินไปอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นแล้วไปนั่งหลับข้างเพื่อนสนิทตัวเอง เพื่อนๆต่างแปลกใจกับการกระทำแบบนั้นเลยไม่คิดจะถามต่อ (เพราะปรกติไฟล์เป็นคนที่ไม่ใช้กำลังไม่ซีเรียสออกแนวเรียบร้อยในสายตาเพื่อนนิดหน่อย)

  ทางด้านคีท เมื่อเห็นรอยแผลที่มือก็สงสัยแต่ไม่ติดใจถามอะไรเพราะเจ้าตัวอยากบอกก็บอกเอง

  "ต่อยกระจกมานะคีท" ไฟล์บอกแก่เพื่อนสนิท ทำให้คีทยิ่งสงสัยเพราะต้องเวลาโกรธจัดเท่านั้นนิสัยถึงเปลี่ยนไปเป็นยังงี้ เฮ้อ!!! เซ็งกะไอ้เพื่อนตัวดี และแล้ววันนั้นทั้งวันนักเรียนในห้องต่างเงียบกริบไม่กล้าสงเสียงกลัวไฟล์จะอาละวาด ทำให้เหล่าอาจารย์ที่เข้ามาสอนนั้นประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง

  เวลาเลิกเรียน

  "ไฟล์"เสียงนี้เขาจำได้ดี เสียงของคนที่เขารักเสียงของยีส

  "มีไรหรอยีส" ไฟล์ถามพลางคลี่ยิ้มบาง ใบหน้าเย็นชานั้นหายไปหมดแล้วทำให้เพื่อนๆต่างโล่งใจไปตามกัน

  "วันนี้ฉันขอไปค้างบ้านนายได้ปล่าวอะ" ไฟล์ส่งสายตามาว่าทำไม "ฉันอยู่ที่บ้านคนเดียวมันเหงานิ นะนะนะ ฉันอุตสาห์เตรียมชุดมาด้วย" พลางส่งสายตาอ้อนเหมือนลูกแมวน้อยน่าสงสาร "อือ ก็ได้" ไฟล์พยักหน้าอย่างอ่อนใจแต่ข้างใน

  _ วู้ว เย้ ยีสจะมาค้างบ้านเราแล้ว เราอยากสนิทกับเขาซะหน่อยแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเซงจิต

  เมื่อยามเย็นมาถึง 2 หนุ่มนั่งทานข้าวหลังจากที่ไฟล์อาบน้ำเสร็จ

  "ไฟล์ถามไรหน่อยสิ" เอ่ยน้ำเสียงอ้อนนิดๆ

  "อือ ถามมาสิถ้าตอบได้จะตอบให้"

  "ไฟล์มีแฟนรึยังอะ"
 
  "ยังอะ"
 ]
  "แล้วมีคนที่แอบชอบอยู่ปล่าว"

  "มีสิ"
 
  "ใครอะ" ยีสฝืนใจถามทั้งที่ในใจนั้นสั่นไปหมดแล้ว
 
  _ ไฟล์ชอบใครหรือว่าคีท

  "ไม่บอก"

  "ใบ้ก็ได้อยู่ห้องเราปล่าวแล้วรู้จักกันนานยัง"
 
  "ห้องเราเนี่ยแหละ รู้จักตั้งนานแล้วแต่เขาไม่ค่อยสนใจนะ แล้วเขาก็คงไม่ชอบเราด้วย อาว ยีสไปไหนนะ" ไฟล์ถามเพราะจู่ๆ ก็หอบข้าวของของตนเองแล้วเปิดประตูออกไปเลย เด็กหนุ่มตกใจไม่น้อยที่จู่ๆ อีกฝ่ายก็พูดขึ้นว่า

  "ฉันไม่เกี่ยวกับนายสักหน่อยนิอยากชอบใครก็ชอบไปเลย" เขาจะไม่ตกใจเลยหากร่างข้างหน้าพูดด้วยน้ำเสียงปรกติ แต่นี้เย็นเยียบ ทำให้เขาต้องวิ่งตามไป ว่าแต่บ้านยีสมันอยู่ไหนละเนี่ย (วิ่งมาโดยที่ไม่รู้สึกตัวขามันก้าวออกมาเอง)

  คงต้องถามคีทเอาละมั่งเนี่ยไอ้หมอนี้มันชอบจุ้นเรื่องชาวบ้านรู้ไปหมดทุกเรื่อง

  "/ฮัลโหลคีท หรอ/"

  "/อืม มีไรหล่าวโทรมาดึกๆ/"

  "/นายรู้ปล่าวว่าบ้านของยีสนะอยู่ไหน/" ไฟล์กรอกเสียงอย่างรวดเร็ว

  "/อืม...อยู่ที่....../"

  ตอนนี้ผมมาอยู่หน้าบ้านยีสแล้ว โหยบ้านใหญ่โตอลังการงานสร้างเหลือเกิน แต่ผมไม่กล้ากดออด

  เปรี้ยง เปรี้ยง

  อาวฝนดันตกซะเนี่ยผมเลยตัดสินใจกดออดอย่างรวดเร็ว เพื่อรอให้ยีสมาเปิดรับแล้วจะถามว่าเป็นเพราะอะไรถึงวิ่งหนีผมมาแบบนั้น ผมไม่เข้าใจผมทำไรผิด

  อีกด้านหนึ่ง ผมไม่น่าไปถามไฟล์เลยก็รู้อยู่ว่าทั้ง 2 คนสนิทกันแต่ผมขอ ขอให้ไฟล์หันมารักผมได้มั้ย ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าไฟล์จะเป็นยังไง แต่ตอนนี้ผมขอสงบสติอารมณ์ที่ห้องเนี่ยก่อนละกัน ว่าแล้วก็เปิดเพลงซะดังสนั่นหวั่นไหว ทำให้ไม่ได้ยินเสียงเสียงอะไรจากข้างนอกเลย (มันยิ่งเป็นห้องเก็บเสียงอยู่)

  ทำไมยีสยังไม่เปิดประตูให้ผมอีก บรือย์ หนาวชะมัดเลย ผมยืนรอยีสมา ตั้งแต่ทุ่มกว่าๆ ยันตีสาม แล้วนะแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะเปิดอย่างไร สงสัยคงโกรธผมขนานหนักเลยมั่ง กลับบะ..บ้าน..ดะ..ดีกว่า หนาวชะมัดยากเลยให้ตายสิ

  เช้าตอนตี 5 วันนี้ผมรู้สึกปวดหัวยังไงไม่รู้ พอจับหน้าผากดูก็พบความร้อนบนใบหน้าตนเองสงสัยต้องลางานอีกแฮะ โทรไปบอกหัวหน้าก่อนดีกว่า แล้วก็ไอ้คีท ผมว่าผมไปเยี่ยมพ่อกับแม่ที่แคนาดาไม่มีกำหนดการกลับ เพราะไข้ผมกว่าจะหายคงเป็นอาทิตย์แถมเป็นหลายโรคอีกจะตายก่อนบอกรักยีสมั้ยเนี่ย

  ที่โรงเรียนนักเรียนต่างทักทายกันเป็นปรกติแต่มีคนที่ใจลอยยังไงชอบกล นั้นก็คือ ยีสนั้นเอง เขาไม่น่าจะวู่ว่ามอย่างนั้นบางทีพวกเราอาจเป็นเพื่อนกันและพัฒนาความสัมพันธ์กันเรื่อยๆ ก็ได้ วิชาแรกของวันนี้เป็นวิชาของอาจารย์สาวสุดอึ๋มนั้นเอง (เพื่อนมันเรียกยังงี้อะ) ดูเธอแปลกใจไม่น้อยที่ไฟล์ไม่มาโรงเรียน

  "ทำไมธานินทร์ถึงไม่มาโรงเรียน" อาจารย์ถามนักเรียนที่นั่งอยู่แต่ไม่มีใครตอบได้ คีทจึงยกมือขึ้น เธอเพียงพยักหน้าเล็กน้อย

  "เออ คือไฟล์ เอ๊ย ธานินทร์เขาบอกว่าจะไปเยี่ยมพ่อกับแม่ที่แคนาดาครับ" คำตอบนั้นสร้างความตกใจให้แก่อาจารย์สาวไม่น้อยจนเผลอโพล่งออกมา

  "เป็นไปไม่ได้ พ่อกับแม่ของไฟล์เขาเสียไปตั้งนานแล้ว"คำตอบที่ทำให้ทุกคนเบิกตาโพล่ง เพราะไม่มีใครเลยในโรงเรียนที่รู้เรื่องการตายของพ่อแม่ไฟล์ ด้วยสมองอันชาญฉลาดของ คีท จึงประมวลผลออกมาว่าต้องมีอะไรเกี่ยวกับยีสอย่างแน่นอนเย็นนั้นเขา จึงขอคุยกับยีส

  ตอนเย็นในห้องเรียนที่ไร้ผู้คนมีเพียงบุรุษ 2 คนเท่านั้นที่อยู่

  "เมื่อวานนายมีปัญหาอะไรกับไฟล์รึเปล่ายีส" คีทถามด้วยแววตาคาดคั้น

  "ก็ไม่มีอะไรนิ" ยีสตอบพลางหลบสายตา

  คีทถอนหายใจเฮือกก่อนพูด

  "เมื่อวานนายรู้ไหมไฟล์โทรมาถามที่อยู่นายจากฉัน"

  "แล้วไง"

  "เขาไปหานายไง แล้วนายรู้มั้ยเมื่อวานฝนมันตกเกือบทั้งคืน ฉันโทรไปตอนตี 1 ยังไม่มีคนรับเป็นห่วงเลยไปดูที่บ้านก็เห็นว่าประตูล็อค นายช่วยตอบฉันหน่อยได้มั้ยว่าไฟล์ไปไหน ฉันสงสัยที่เขาโทรมาถามว่าบ้านนายอยู่ไหนฉันเลยลองไปดู รู้มั้ยว่าเห็นอะไร ไฟล์ยืนอยู่หน้าบ้านนายในสภาพเปียกโชก กดออดตั้งนานสองนานแต่นายก็ไม่เปิดประตู ฉันอยากเอาร่มไปให้ไฟล์แต่ทำไม่ได้ฉันไม่อยากทำลายความเป็นเพื่อนกันของเรา เท่าที่ฉันพูดนายคงจะรู้นะ แต่ถ้าไม่รู้ฉันจะบอกให้ คนที่ไฟล์ชอบไม่ใช่ฉันแต่เป็นนายเข้าใจมั้ยเพราะฉะนั้นรีบไปขอโทษไฟล์เดี๋ยวนี้" คีทพูดอย่างกระแทกอารมณ์ เนื่องจากคนตรงหน้านั้นทำให้เพื่อนเขาตากฝนตั้งนานสองนาน แล้วมันดันไปโกรธไฟล์อีก

  สิ้นเสียง ยีสดูตกใจไม่น้อยเลยกับคำพูดที่คีทพูดมาทั้งหมด จึงรีบรุดไปที่คอนโดของไฟล์ พร้อมกับคิดเรื่องต่างๆของเด็กหนุ่ม พ่อแม่ของไฟล์ตายแล้วงั้นหรอ แล้วไฟล์ยังไงอะ ค่าใช้จ่ายต่างๆใครจะจ่ายละ แล้วลายเซ็นผู้ปกครองที่ทางโรงเรียนให้เซ็นอีกไฟล์ก็มีมาให้ตลอด แล้วทำไมอาจารย์สุดอึ๋มถึงรู้ว่าพ่อแม่ไฟล์ตายแล้ว แล้วทำไมไอ้คีทมันไม่รู้ และความคิดอีกต่างๆนานา ที่หลั่งไหลเข้ามาในหัวเข้า

  ตอนนี้เข้ามาถึงหน้าห้องของเด็กหนุ่มแล้วแต่ไม่รู้จะเข้าไปยังไงเพราะไฟล์ไม่ยอมมาเปิดประตูสักที บังเอิญที่ป้าแม่บ้านผ่านมาทางนั้นพอดีผมเลยขอกุญแจเขามาไขเข้าห้อง

  แกรก

  นี้มันอะไรเนี่ย o_O ห้องของไฟล์นั้นมีแจกันแตกอยู่ตู้ยาก็แตกหล่นลงมาบนพื้นแถมยังมีเลือดไหลหยดเป็นทางเข้าไปที่ห้องนอนที่ผมเคยนอนเมื่อวานก่อนด้วย เกิดอะไรขึ้นระหว่างที่ผมไม่อยู่งั้นเหรอ? ผมเปิดลูกบิดประตูเข้าไปก็พบไฟล์ในสภาพที่ดูไม่ได้สุดๆ นอนไปกองอยู่กะพื้นแต่ยังไอค่อกไอแค่กอยู่ แถมเลือดยังไหลที่มืออีกด้วย ผมเลยช่วยผยุงไฟล์ไปนอนที่เตียงลายหมีพูลที่เจ้าตัวแสนจะรัก ก่อนจะกดแผลตรงมือให้เลือดหยุดไหล

  "คะ...ใครนะ" เสียงแหบถามเนื่องจากตนมองไม่ค่อยชัด เมื่อรู้สึกว่ามีอ้อมกอดมาช่วยผยุงเขา อ้อมแขนอันอบอันอบอุ่น เหมือนอ้อมแขนของ...แม่

  ก่อนที่ตนจะสรุปไม่รู้เรื่องราวอะไรอีกเลย

  "เฮ้ย!!!" ยีสอุทานขึ้นหลังจากที่กดแผลเสร็จเมื่อพบว่าร่างที่เขากำลังดูและอยู่นั้นมีไข้ถึง 45 องศาเซลเซียส แถมยังเป็นหวัดอีก คออักเสบอีกตะหาก ชอบทำให้เป็นห่วงจริงน้าไฟล์ แต่จะว่าไปทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะความผิดของผมเองนะแหละ ถ้าตอนนั้นผมไม่หนีไปไฟล์ก็คงไม่ต้องเป็นแบบนี้

  "อือ...อืม ตี 5 แล้วหรอเนี่ยยังไม่ไปทำงานเลย เอ๋" เสียงใครทำกับข้าวหว่า ไข้ดูลดลงหน่อยไปดูดีกว่า พอเดินออกมาข้างนอกก็เจอห้องที่มีเศษกระจกประปรายตามทางเดินและเลือดหยดเป็นหย่อมๆ นั้นหายไปหมดเลยเหมือนมีคนมาทำความสะอาดยังงั้นแหละ หืม กลิ่นหอมมาจากครัวเดินไปดูดีกว่า

  "ยะ...ยีสนายมาอยู่ที่นี้ได้ไงอะแล้วเข้ามาในห้องนี้ได้ไง" ผมแปลกใจมากทีเมื่อวานยังหนีผมอยู่เลยวันนี้กลับมาหาผม แล้วเข้ามาในห้องนี้ที่สำคัญยีสใส่ผ้ากันเปื้อนลายหมีพลูของผมนะสิ

  "ไถ่โทษไง ขอโทษนะที่เมื่อวานจู่ๆก็หนีนายไป" พูดเสร็จก็เอาไข่เจียวหอมฉุยมาล่อน้ำลายเด็กหนุ่มเล่นอีก ก่อนที่จะเดินเข้าไปโอบร่างเล็กจากด้านหลัง ทำให้อีกฝ่ายหน้าแดงยังกับลูกตำลึงสุกก่อนจะดิ้นขุลกขลักอยู่ในอ้อมกอด

  "พูดหน่อยสิว่านายรักฉัน" ร่างสูงกระซิบที่หูก่อนผ่อนลมใส่ เป็นเหตุให้อีกฝ่ายสั่น ไฟล์หันมาก่อนที่จะพูด

  "ฉะ...ฉัน..ระ..รัก..นาย" พูดก่อนที่จะซบลงบนอกอีกฝ่ายอย่างเขินอาย

  _ ท่าทางอย่างเงี้ยะน่ารักดีแฮะ น่าแกล้งชะมัด

  "งั้นฉันขอมัดจำละกันนะ" ก่อนที่จะโน้มตัวลิ้มรสความหวานจากปากของร่างบาง จากจูบอ่อนโยนแปรเปลี่ยนเป็นร้อนแรงเมื่อทั้งสองฝ่ายต่างไม่ยอมกัน ฝ่ายยีสเริ่มรู้สึกว่าไฟล์จะหายใจไม่ออกจึงยอมถอมริมฝีปากออกแต่ก็ไม่วายหอมแก้มอีกฟอดใหญ่

  "พรุ่งนี้ไปโรงเรียนด้วยกันนะครับที่รัก" ร่างยางได้แต่พยักหน้าอย่างอายๆ กับคำว่าที่รักเนี่ยแหละที่เป็นปัญหาไม่อายฟ้าอายดินบ้างรึไง



                                                THE EAD






 คุยกันหน่อย

  เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งจบเป็นเรื่องแรกยังไงก็ฝากหน่อยละกัน ดูมันห่วยๆไปหน่อยแต่ยังไงก็ติชมมาด้วยละกันนะจ้าจะได้เอาไปปรับปรุง 

                                                                           
                                                                            ขอบคุณคะ